درمیان اقوام و ملل مختلف رسم است که کارهای مهم و با ارزش را به نام بزرگی از بزرگان خویش که مورد احترام و علاقه ی آنهاست شروع می کنند تا آن کار میمون و مبارک گردد و به انجام برسد البته آنان بر اساس اعتقادات صحیح یا فاسد خویش عمل می کنند گاهی به نام بت ها و طاغوت ها و گاهی با نام خدا و به دست اولیای خدا کار را شروع می کنند چنانکه در جنگ خندق اولین کلنگ را رسول خدا (ص) بر زمین زد .
بسم ا… سرآغاز کتاب الهی است بسم ا… نه تنها در ابتدای قرآن بلکه در آغاز تمام کتاب های آسمانی بوده است در سرلوحه کار و عمل همه ی انبیا بسم ا… قرار داشت وقتی کشتی حضرت نوح در میان امواج طوفان به راه افتاد نوح(ع) به یاران خود گفت : سوار شوید بسم ا… مجریها و مرسیها یعنی حرکت و توقف این کشتی با نام خداست حضرت سلیمان نیز وقتی ملکه سبا را به ایمان فرا خواند دعوتنامه خود را با جمله بسم ا… الرحمن الرحیم آغاز نمود .
حضرت علی (ع) فرمود : بسم ا… مایه برکت کارها و ترک آن موجب نافرجامی است همچنین آن حضرت به شخصی که جمله ی بسم ا… را می نوشت فرمود : { جودها }، آنرا نیکو بنویس .
بر زبان آوردن بسم ا… در شروع هر کاری سفارش شده است در خوردن و خوابیدن و نوشتن ، سوار شدن بر مرکب و مسافرت و بسیاری کارهای دیگر . حتی اگر حیوانی بدون نام خدا ذبح شود مصرف گوشت آن حرام است و این رمز آن است که خوراک انسان های هدف دار و موحد نیز باید جهت الهی داشته باشد .
در حدیث می خوانیم بسم ا… را فراموش نکن حتی در نوشتن یک بیت شعر . و روایاتی در پاداش کسی که اولین بار بسم ا… را به کودک یاد بدهد وارد شده است .
سئوال : چرا در شروع هر کاری بسم ا… سفارش شده است ؟ بسم ا… آرم و نشانه ی مسلمانی است و باید همه کارهای او رنگ الهی داشته باشد همانگونه که محصولات و کالاهای ساخت یک کارخانه آرم و علامت آن کارخانه را دارد خواه به صورت جزیی باشد یا کلی . مثلا یک کارخانه چینی سازی ، علامت خود را روی تمام ظروف می زند خواه ظرف های بزرگ باشد یا ظرف های کوچک . یا اینکه پرچم هر کشوری هم بر فراز ادارات و مدارس و پادگان های آن کشور است و هم بر فراز کشتی های آن کشور در دریاها و هم بر روی میز اداری کارمندان .
